Voor het eerst in een gans jaar én omdat we allemaal 2X gevaccineerd zijn, wordt er besloten om met z'n allen samen eens een wandeling te gaan doen, iets dat in de toekomst waarschijnlijk (hopelijk) op vaste tijdstippen herhaald zal worden. Het geeft ons allemaal dé perfecte gelegenheid om mekaar nog eens te zien en gelijkertijd onbekende plekjes te ontdekken. Voor deze gelegenheid zijn we naar "Sandy Springs" getrokken om er de "Underground Railroad Experience Trail" te doen. Niet dat hier ooit écht slaven rondgelopen hebben, maar dit wandelpad werd aangelegd om de geschiedenis van de slaven nooit te vergeten.
In vroegere tijden leefden de slaven in dit soort huisjes...
In de tuin van "de heer" zien we dit mooie beeld...een herinnering aan de slavinnen die voor de kinderen van hun eigenaars moesten zorgen. We kunnen ons niet van de indruk ontdoen dat hier in de USA altijd alles groot en nòg groter moet zijn en dat geldt ook voor "lenteklokjes"...deze reiken zelfs tot aan Niki's knieën!
Na wat rondgekuierd te hebben op het domein, gaan we onze wandeling starten.
Ik maak van de gelegenheid gebruik om foto's te nemen met iemand die ons dit jaar helaas weer gaat verlaten. Mieke & Fred waren onze eerste vrienden, onze eerste genodigden toen wij hier pas toekwamen, maar verhuizen eind juli terug naar België.
We doen een traject van +/- 4mls (+/- 6,5km) heen en terug door het bos.
Het plekje hier heet "Sandy Springs" en kijk...hier is de bron!
Deze 300jaar oude "White Ash Tree" (es-boom in het NL) is het einde van het traject.
Op de terugtocht zijn we in het gezelschap van Shani, Lynn en hun zonen Daan & Seppe, maar Niki zou Niki niet zijn als hij niet al lang gezocht had of hier geo-caches liggen. Hij neemt de jongens mee op avonturentocht en in totaliteit vinden ze 6 stuks!
Bij deze holle boom maken we met z'n 2-tjes een kleine halte...
...en daarna komen we bij deze boom. Op het eerste zicht misschien niks bijzonders, maar als ik D vraag om er bij te gaan staan, zie je pas hoe groot die boom wel is!
Na nog een paar foto's van de plaatselijke fauna (bos-anemoontjes en wilde viooltjes) vinden we - voor de laatste paar 100 meter - weer aansluiting bij de rest van de groep.
Wat heeft het deugd gedaan om al die mensen eindelijk weer eens te zien en bij te babbelen!! Ik heb er in ieder geval SUPER van genoten!
Liefs,
Ingrid