Corvette

Ik ben niet de enige die een aantal dingen op haar "to-do"-lijstje staan heeft! Niki heeft er ook nog een paar zoals bv. in een Corvette rondrijden. Toevallig is er iemand die er zo eentje heeft en terwijl ik in België ben, krijgt hij de kans van zijn leven...

     

     

Ik hoef hem niet te vragen of hij genoten heeft! Zijn gezicht verraad alles...JA...hij heeft er van genoten! Zoveel is wel duidelijk!
Ingrid

Naar België

Het is me allemaal een beetje veel geworden...de stress rond de verhuis van de afgelopen maanden, het inpakken en wegwezen, het afscheid nemen, de stress om een huis te vinden, het wachten op de container, het uitladen van die container en de vastgestelde schade, het alleen in huis zitten omdat je nog geen 2de auto hebt, tot de conclusie komen dat je zoon jarig is en je ook dààr niet bij kan zijn en als spreekwoordelijke druppel ook nog eens het besef dat je vader een jaar geleden overleden is en je op dàt moment niet bij je familie kan zijn...het heeft zijn tol geëist! Ik hou het hier voor bekeken (tenminste...voor eventjes!) en ga terug naar België. Behalve dochter Joni en schoondochter Antje, zussen Bettie & Annita en broer Fred, is er niemand op de hoogte van mijn blitzbezoekje.

Daar ga ik dan...helemaal alleen en Niki hier in Annapolis achterlatend, maar ik heb er een goed gevoel bij en dat is momenteel het belangrijkste! Om het helemaal "af" te maken, trakteer ik mezelf in het vliegtuig op een cavaatje.

     

We zijn dan nog maar goed een maand weg, maar er is toch al één en ander veranderd in onze winkelwandelstraat want er is een nieuwe winkel bijgekomen. Wàt het precies is weet ik nog niet maar het ziet er wel "stoer" uit! Helaas, is daarna het "thuiskomen" in een leeg appartement ook niet alles...

Daarom besluit ik maar gelijk om bij de buren - en bij onze vrienden Yvo & Marleen die zo goed voor ons appartement zorgen - goeie dag te gaan zeggen. Gewapend met mijn gsm en klaar om die verbaasde gezichten op foto vast te leggen, bel ik aan...

     

     

     

Zoon Jo mag er al héél zeker niks van weten want hém ga ik verrassen op zijn eigen verjaardagsfeestje! Of dat gelukt is?! Ja hoor want hij kon zijn ogen niet geloven toen ik daar kwam binnenvallen! Lieve Jo, VAN HARTE GEFELICITEERD met je verjaardag!
Jouw blije, verraste gezicht te zien deed zoveel deugd!!

     

     

     

Maar dat was nog niet alles want onze kleine Julie heeft op haar beurt een verrassing voor mij! En wàt voor eentje...ééntje om "U" tegen te zeggen want op haar T-shirt staat te lezen:

                          "GEEF MIJ EEN KUS WANT IK WORD GROTE ZUS"!!

Wat een héérlijk nieuws en jongens wat ben ik blij dat ik net nù hier ben!!!

Jo, Antje & Julie, van harte gefeliciteerd met dit héérlijke nieuws!!

Dat wil dus ook zeggen dat ik maart 2019 terug naar België kom want dan worden we voor de 3de keer "Oma Nana & Opa Niki", maar of D er dan ook bij zal kunnen zijn valt nog even af te wachten. Uiteraard mag ook daar vandaag op geklonken worden!! Antje...jammer genoeg zal jij nog even moeten wachten om een glaasje bubbels mee te drinken, maar dat heb je er wellicht graag voor over, toch?!

Na alle emoties van deze verrassingen is ma de dag daarna aan de beurt. Broer en zussen hebben haar nog niks vertelt dus ze zal raar opkijken als ze me ziet. En net als bij Jo geloofd ook zij haar eigen ogen niet. Die namiddag neem ik haar mee en gaan we een kopje koffie drinken. Ik vraag of ze wil laten zien hoe blij ze is om me te zien...

     

Helaas is dit bezoekje niet alleen gevuld met blijdschap, want een jaar geleden is mijn vadertje overleden. We gaan eerst naar het kerkhof om in gedachten nòg dichter bij hem te kunnen zijn en daarna is er een herdenkingsmis op zijn meest geliefde plekje aan de grot in Zutendaal. Het zijn momenten als deze - en zéker die 1ste keer na zijn overlijden - dat ik voel dat ik er écht nood aan heb bij mijn familie te zijn...

Pa...het ga je goed, daar waar je nu bent. Ik mis je! 💖

     

We zijn één dag later en het leven gaat opnieuw zijn gewone gangetje. Verdriet en vreugde wisselen mekaar af maar ik ben erg tevreden als mijn buren voorstellen om met hen mee te gaan. Vaste zondagse afspraak is om met z'n allen te gaan aperitieven...

Uiteraard mag het ontbijtje met mijn bovenbuurvrouw Noëlla ook niet ontbreken. We kennen mekaar nog maar kort, maar het klikte vanaf het 1ste moment! Dank je wel Noëlla...niet alleen voor het ontbijtje, maar ook voor de lieve, fijne vriendschap!

Van 4 tot 26 maart 2019 ben ik weer terug in België en ik kijk er nu al naar uit om iedereen terug te zien, bij te babbelen, maar vooral om ons nieuwe kleinkind te verwelkomen!!
Tot dan,
Ingrid

De kasten!

De laatste grote hindernis en dan is alles geïnstalleerd...de 2 kasten worden vanuit de garage met een heftruck naar het 1ste verdiep gebracht. Maar uitgerekend vandaag zijn de weergoden ons niet goed gezind! Het regent pijpenstelen! Gelukkig hebben die verhuizers al ergere weersomstandigheden getrotseerd en kunnen ze eraan beginnen.

De kasten worden opnieuw met nog maar eens een extra plastiek-laag ingepakt, maar zeker is zeker en zo kan er ook echt geen enkel drupje regen schade berokkenen.

Dan is het de beurt aan de heftruck. Ik geef het eerlijk toe...ik hou dit hele gebeuren toch met een klein, bang hartje in de gaten hoor! We hebben al genoeg tegenslag gehad, dus er mag nu écht niks misgaan, maar het zou me ook niet verwonderen als er seffens tòch nog iets gebeurt

     

     

Eenmaal over de balustrade (een zéér secuur werkje want het gaat over een paar centimetertjes) staan 2 stoere kerels klaar om de kast aan te nemen en ze naar binnen te dragen, alle verpakking eraf te halen en de kast op zijn plekje in de eetkamer te zetten.

     

Dan is kast nummer 2 aan de beurt...zelfde ritueel...

     

     

Plastiek, karton, papier, plakband enz. worden netjes opgeruimd en meegenomen

     

We zijn zo content dat die kasten in onze eetkamer staan dat we Mieke & Fred - die ons deze eerste periode enorm geholpen hebben - uitgenodigd hebben voor een spaghetti-avond. Zij zijn dan ook meteen officieel onze de eersten gasten hier in huis!

Mieke & Fred, dank jullie wel voor alle hulp tot nog toe!

Jullie zijn schatten van mensen!

Liefs, Ingrid

Heftruck rijden!

Het heeft héél wat aarde aan de dijk gebracht, we hebben serieus moeten onderhandelen met zowel de Belgische als de Amerikaans verhuisfirma's, er zijn talloze mails heen en weer gegaan en ettelijke telefoontjes gepleegd, maar zonet werd de heftruck geleverd die morgen onze 2 eetkamer-kasten naar het woongedeelte zal transporteren!

Een heftruck voor de garagepoort mét de sleutels erop, dat vrààgt gewoon om opnieuw "één van mijn 60 dingen" te gaan doen en zo gebeurd het ook!

      

      

 Niki wil dit buitenkansje natuurlijk ook niet zomaar laten voorbij gaan!

Weeral een nieuwigheid om af te vinken van mijn lijstje maar ik heb er nog +/- een 20-tal te gaan, dus mocht iemand van jullie nog een super-ideetje hebben...laat maar horen!!
Liefs, Ingrid