Naar België

Het is me allemaal een beetje veel geworden...de stress rond de verhuis van de afgelopen maanden, het inpakken en wegwezen, het afscheid nemen, de stress om een huis te vinden, het wachten op de container, het uitladen van die container en de vastgestelde schade, het alleen in huis zitten omdat je nog geen 2de auto hebt, tot de conclusie komen dat je zoon jarig is en je ook dààr niet bij kan zijn en als spreekwoordelijke druppel ook nog eens het besef dat je vader een jaar geleden overleden is en je op dàt moment niet bij je familie kan zijn...het heeft zijn tol geëist! Ik hou het hier voor bekeken (tenminste...voor eventjes!) en ga terug naar België. Behalve dochter Joni en schoondochter Antje, zussen Bettie & Annita en broer Fred, is er niemand op de hoogte van mijn blitzbezoekje.

Daar ga ik dan...helemaal alleen en Niki hier in Annapolis achterlatend, maar ik heb er een goed gevoel bij en dat is momenteel het belangrijkste! Om het helemaal "af" te maken, trakteer ik mezelf in het vliegtuig op een cavaatje.

     

We zijn dan nog maar goed een maand weg, maar er is toch al één en ander veranderd in onze winkelwandelstraat want er is een nieuwe winkel bijgekomen. Wàt het precies is weet ik nog niet maar het ziet er wel "stoer" uit! Helaas, is daarna het "thuiskomen" in een leeg appartement ook niet alles...

Daarom besluit ik maar gelijk om bij de buren - en bij onze vrienden Yvo & Marleen die zo goed voor ons appartement zorgen - goeie dag te gaan zeggen. Gewapend met mijn gsm en klaar om die verbaasde gezichten op foto vast te leggen, bel ik aan...

     

     

     

Zoon Jo mag er al héél zeker niks van weten want hém ga ik verrassen op zijn eigen verjaardagsfeestje! Of dat gelukt is?! Ja hoor want hij kon zijn ogen niet geloven toen ik daar kwam binnenvallen! Lieve Jo, VAN HARTE GEFELICITEERD met je verjaardag!
Jouw blije, verraste gezicht te zien deed zoveel deugd!!

     

     

     

Maar dat was nog niet alles want onze kleine Julie heeft op haar beurt een verrassing voor mij! En wàt voor eentje...ééntje om "U" tegen te zeggen want op haar T-shirt staat te lezen:

                          "GEEF MIJ EEN KUS WANT IK WORD GROTE ZUS"!!

Wat een héérlijk nieuws en jongens wat ben ik blij dat ik net nù hier ben!!!

Jo, Antje & Julie, van harte gefeliciteerd met dit héérlijke nieuws!!

Dat wil dus ook zeggen dat ik maart 2019 terug naar België kom want dan worden we voor de 3de keer "Oma Nana & Opa Niki", maar of D er dan ook bij zal kunnen zijn valt nog even af te wachten. Uiteraard mag ook daar vandaag op geklonken worden!! Antje...jammer genoeg zal jij nog even moeten wachten om een glaasje bubbels mee te drinken, maar dat heb je er wellicht graag voor over, toch?!

Na alle emoties van deze verrassingen is ma de dag daarna aan de beurt. Broer en zussen hebben haar nog niks vertelt dus ze zal raar opkijken als ze me ziet. En net als bij Jo geloofd ook zij haar eigen ogen niet. Die namiddag neem ik haar mee en gaan we een kopje koffie drinken. Ik vraag of ze wil laten zien hoe blij ze is om me te zien...

     

Helaas is dit bezoekje niet alleen gevuld met blijdschap, want een jaar geleden is mijn vadertje overleden. We gaan eerst naar het kerkhof om in gedachten nòg dichter bij hem te kunnen zijn en daarna is er een herdenkingsmis op zijn meest geliefde plekje aan de grot in Zutendaal. Het zijn momenten als deze - en zéker die 1ste keer na zijn overlijden - dat ik voel dat ik er écht nood aan heb bij mijn familie te zijn...

Pa...het ga je goed, daar waar je nu bent. Ik mis je! 💖

     

We zijn één dag later en het leven gaat opnieuw zijn gewone gangetje. Verdriet en vreugde wisselen mekaar af maar ik ben erg tevreden als mijn buren voorstellen om met hen mee te gaan. Vaste zondagse afspraak is om met z'n allen te gaan aperitieven...

Uiteraard mag het ontbijtje met mijn bovenbuurvrouw Noëlla ook niet ontbreken. We kennen mekaar nog maar kort, maar het klikte vanaf het 1ste moment! Dank je wel Noëlla...niet alleen voor het ontbijtje, maar ook voor de lieve, fijne vriendschap!

Van 4 tot 26 maart 2019 ben ik weer terug in België en ik kijk er nu al naar uit om iedereen terug te zien, bij te babbelen, maar vooral om ons nieuwe kleinkind te verwelkomen!!
Tot dan,
Ingrid