Zo af en toe ga ik via het internet wel eens op zoek naar mensen die ik lang niet meer gezien heb, of er al lang niks meer van gehoord heb. Dat gebeurde ook zo op 26 oktober. Door mijn vrijwilligerswerk werd ik geconfronteerd met mijn Ziekte van Crohn en popte de naam van Prof. Dr. Rutgeerst op in mijn hoofd. Maar toen ik zijn naam intikte schrok ik..."mijn" Prof., mijn grote steun en toeverlaat, DE persoon waar ik altijd terecht kon, mijn Vriend...hij was er niet meer...
Ik kende hem dit jaar precies 40 jaar en we hebben samen veel woelige tijden meegemaakt. Hij was diegene die de 1ste onderzoeken deed en me moed insprak voor mijn operaties ivm. mijn Ziekte van Crohn. Hij was ook diegene bij wie ik als 1ste terecht kon en die me oppepte nadat ik het verdict "borstkanker" kreeg en nood had aan een babbel. Maar hij was ook diegene die er was voor Dominique en mijn kinderen toen ik in dat verschrikkelijke ongeval betrokken was...de persoon die aan mijn bed op intensieve zorgen stond, toen mijn familie het héél er moeilijk en zwaar had, maar die er ook voor mij was toen ik - na herstel daarvan - het psychisch heel erg zwaar kreeg.
Die integere man, die lieve vriend van weleer,
Die uiterst bekwame Prof, die grote "Meneer",
Die rots in mijn woelige branding...die is er nu plots niet meer...
Dat dit nieuws me héél erg diep raakte, is wel het minst dat je kan zeggen...
In loving memorie,
Ingrid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten