Ik ben er al jaren fan van...van die "Hummingbirds" (kolibries) en zoals ik ook al in Utah deed, is het me ook hier gelukt om die piepkleine vogeltjes héél dichtbij te lokken en uit mijn hand te voederen. Natuurlijk doe je zoiets niet "zomaar"...je moet er wél heel veel geduld voor hebben, maar kijk...uiteindelijk wordt mijn geduld beloont!
Nadat die kolibrie mij helemaal bestudeerd én goed bevonden heeft (hij keurt me letterlijk eerst langs alle kanten!), is hij gerust gesteld en begint hij te drinken. Nu hij tòch zo dichtbij zit, is het mij beurt om hem te observeren...beurt om beurt hé!
Ik ben zo gefascineerd door deze mooie creaties, dat ik er een tattoo van heb laten zetten die een wel erg bijzondere 4-voudige betekenis heeft voor mij, maar dàt verhaal schreef ik op 14 maart 2019 hier al op mijn blog.
Niki en de buren noemen me inmiddels al de "Hummingbird Whisperer", maar hoe dikwijls me dit ook al gelukt is, het is en blijft een unieke ervaring!
Ingrid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten