De deurbel gaat en niks vermoedend loop ik naar beneden om te zien wie er mij hier op een doodgewone donderdagnamiddag zo dringend moet hebben. Er staan 2 heren voor de deur en ik denk nog even dat het misschien vertegenwoordigers zijn van één of andere geloofsovertuiging, maar als zij zich voorstellen en zo onopvallend mogelijk hun badge tonen, schrik ik toch wel héél erg. Als het écht waar is wat die mannen vertellen, zijn zij van de FBI en zijn ze op zoek naar Niki!!
OEI...wat is nu allemaal aan de hand?! Wat heeft hij gedaan? Is hij ergens in verwikkeld geraakt? Helaas...die heren willen verder niks kwijt, vragen enkel wanneer D thuis is. Ze komen dan wel terug en daarmee moet ik het doen...
Als ik Niki bel, komt ook hij helemaal uit de lucht gevallen en haast zich naar huis. Inmiddels heb ik onze buurvrouw - die advocate bij de politie is - ook al gecontacteerd en zij beloofd langs te komen zodra dit heerschap zich opnieuw aanmeld. Zodra die er weer zijn, blijkt het hele verhaal niks anders te zijn dan het feit dat onze auto ergens gespot werd op een nogal afgelegen plek waar wij aan 't geocachen waren. Dat de opluchting groot was, kan je je wel voorstellen zeker? We hebben er - samen met die heren én onze buurvrouw - eens goed mee gelachen en beloofd dat we ons een volgende keer niet meer op zulke plekjes zouden begeven. Eind goed, al goed!!
Om van dit spannende verhaal helemaal te bekomen, verwen ik ons 2-tjes dan maar met een Italian Coffee en een aardbeiengebakje van eigen makelij.
Jeetje...was me dat een spannend dagje! Uiteraard is dit nu écht wel zo'n verhaal dat hier op mijn blog NIET mag ontbreken want zoiets maken we ook niet alle dagen mee (maar geloof me...een herhaling hiervan hoeft nu ook niet meer hoor!)!!
Ingrid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten