Onderstaande foto is er eentje van 31/12/2017 toen ma, Niki en ik de laatste keer samen Oud naar Nieuw gevierd hebben. Wat was ze blij dat ze dat bij ons in Bilzen kon doen en gelijkertijd ook kon blijven logeren. Het is een foto die nu een dankbare herinnering is...een moment dat ik altijd zal blijven koesteren...
Want op 28 juni kregen we dat bewuste telefoontje waar je - als je zover weg woont - écht niet op zit te wachten..."het gaat niet goed met ma en straks zal er palliatieve sedatie gestart worden". Dan wil je nog maar één ding...zo snel mogelijk terug naar huis in de hoop tòch nog op tijd te zijn en afscheid te kunnen nemen. We zijn dan ook meteen hals over kop op het vliegtuig gestapt en waren 29/6 in België. Wat was ma blij ons te zien want ze herkende zowel Niki als mezelf meteen en wat was ik superblij en gelukkig dat me dàt innige momentje met haar alsnog gegund werd.
Zussen Bettie, Annita en ik hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om nog een foto te maken mét ma erbij maar helaas was broer Fred toen al naar huis.
En dan...nog éénmaal jouw hand in de mijne, nog éénmaal die laatste knuffel en die laatste zoen, nog éénmaal die laatste "ik hou van je" en dan...3 dagen nadat we zijn aangekomen, ben jij stilletjes van ons weg gegaan. Je kaarsje was helemaal opgebrand en jij was aan dat laatste eindje toe...
Make,
Toen ik aan je ziekbed
Jouw koude hand in mijn warme hand nam
Werd jij het kind
En ik de vrouw
Die wilde dat ze jou kon geven datgene
Wat jij haar eens gaf
...Leven...
Dag make...het ga je goed, daar waar jij nu bent...
Ingrid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten