Woensdag 1 september en dus meteen ook de 1ste schooldag voor Lien, Louise & Julie! Lieve schatjes...we wensen jullie veel succes in dit nieuwe schooljaar!
Ik maakte voor Julie een kaartje en dat vond ze geweldig leuk, maar we zijn nog maar een paar dagen aan het nieuwe schooljaar begonnen en we krijgen al een foto van Julie die het geschopt heeft to "Puzzel-Kampioene" van haar klasje! Proficiat meisje!!
Door het uurverschil tussen Annapolis en België krijgen we nu pas te horen dat er gisteren (1/9) een tornado lelijk huis gehouden heeft in Annapolis. Als ik alle berichten lees, is hij wel erg kort (0,5mls of 800meter) bij ons huis gepasseerd. We nemen contact met onze buren, maar gelukkig is er - tenminste in onze buurt - geen schade.
Onderstaande foto geeft een heel duidelijk beeld van het pad van die tornado...het rode cirkeltje is waar ons huis staat dus begrijpt dat de angst ons om het hart sloeg hé!
De foto's die we achteraf te zien zien krijgen zijn hallucinant en we zijn maar wàt blij en opgelucht dat ons huis dààrvan gespaard gebleven is!
Gelukkig zijn er ook nog de "aangename dingen des levens" zoals een etentje bij onze vriend Chef-kok Koen in ons favoriete 1* Michelin restaurant "De Kristalijn". Dit etentje heeft al veel te lang op zich laten wachten. Dank je wel Koen om ons - zoals steeds - weer te verwennen en te laten genieten van al die culinaire hoogstandjes!
De laatste paar dagen ben ik in een rollercoaster van emoties terecht gekomen. Eerst was er (30/8) de sterfdatum van pa en een paar dagen later (3/9) de dag waarvoor we oorspronkelijk dit tripje gepland hadden want ma zou 92 jaar worden, maar in plaats van in feeststemming te zijn, voel ik me droevig. Samen met mijn zussen ga ik naar het grafje van onze ouders en daarna gaan we een koffietje drinken.
Wat zij (nog) niet weten en waar ik veel moeite en tijd in gestoken heb, is een verrassing voor hen omdat zij altijd zo goed voor ma gezorgd hebben, met haar naar de dokter of voor een onderzoek naar het ziekenhuis gingen, haar meenamen voor een familie-bezoekje, een wandeling of een koffietje (op dezelfde plek waar wij nu zitten). Bettie, Annita...ik wil jullie alle 2 van harte bedanken voor al die goeie zorgen! Ik wou dat ik mijn steentje had kunnen bijdragen en jullie een beetje had kunnen ontlasten, maar die afstand hé! Dit hartje is jullie oprecht gegund...
Op ma haar verjaardag (3/9) gaan we met z'n 4 naar de Grot in Zutendaal...het plekje waar ma & pa zo graag kwamen en dat nu ons ultieme herdenkingsplekje aan hen is.
Na zo'n emotionele moeilijke dag, is het altijd goed om iets anders te kunnen ondernemen. Op zaterdag 4/9 gaan we met mijn leeftijdsgenoten van "Club '58" een wandeling doen in het Munsterbos. Vlnr. zijn dat Bernadette, Jos (de organisator), ikzelf, Pierre (achteraan), Eric (vooraan), Erik, Josseline en Peter.
Natuurlijk komt er na de ìnspanning ook de òntspanning en babbelen we gezellig bij. De ene herinnering na de andere en de ene anekdote na de andere passeren de revue, maar dìt zijn zo van die kleine dingen die ik écht wel mis...gewoon gezellig samen kunnen zijn met mensen die je al sinds je kindertijd kent...je vrienden...
Vermits mijn hartsvriendin Annie niet bij de wandeling kon zijn, maar wél in Bilzen woont, gaan we samen naar de markt en samen lunchen. Met bovenburen Guy & Frank doen we op een andere avond een terrasje en op nog een ander moment komt ook Starsky - Niki's long-time-ago-ex-collega in Bierset - ons in Bilzen opzoeken.
Na nog een BBQ bij bovenburen Noëlla & Kosta (helaas zonder foto's) is het tijd voor Niki om in het Militair Hospitaal een Covid test te ondergaan, maar het aanblik van zo'n quarantaine-plek doet je toch wel even nadenken over de ernst van deze ziekte...
Gelukkig heeft Niki een negatief resultaat en is hij klaar om weer naar de USA te vertrekken. Nog een laatste etentje met zijn zussen en de laatste dag lunchen met de kids en weg is hij. Bij aankomst staat Niki's collega Stijn hem op te wachten en combineren ze meteen het nuttige met het aangename en gelijk hebben ze!
Ik blijf nog +/- 12 dagen alleen in België, maar ik heb er sowieso ook wel voor gezorgd dat er nog een paar plezante dingen op mijn programma staan. Maandag 13/9 gaat het bestuur van Club '58 uit eten want dat is zo stilaan een traditie geworden.
Terwijl we daar gezellig samen een hapje eten en herinneringen ophalen van vorige feestjes komt er niemand minder dan Guido Belcanto binnen gewandeld. Een foto met zijn vrouwelijke fans mag niet ontbreken! Vlnr. Gerty, Josseline, Annie, Guido en ik...
In het gezelschap van Guido Belcanto is er nog een ander persoon - Damien - en er ontstaat er een spontaan en heel gezellig gesprek (met de nodige zang erbij) tussen hem & mij. Daaruit blijkt dat hij zowel mijn neef Dirk kent (én met hem gaat optreden!) maar hij kent Niki ook uit hun gezamenlijke Taekwondo periode.
Sinds Covid mag er ook niet meer samen gezongen worden...heel erg jammer want zingen doet wonderen voor je algemene gemoedstoestand! Om het contact niet verloren te laten gaan, hebben we ons eigen WhatsApp-groepje "De Soprano's" en vandaag (15/9) komen we voor het eerst sinds lang nog eens samen.
Donderdag 16/9 komt Wouter op bezoek en ook dàt wordt zo stilaan een traditie. We gaan wandelen/geo-cachen in de buurt van het "Doorkijk-kerkje" van Borgloon.
Terwijl we daar rondslenteren op zoek naar een cache, genieten we ook wel van deze mooie omgeving. De ene cache is al gemakkelijker te vinden dan de andere, maar wie volhoudt die wint en wie zoekt die vindt. Hij mag dan wel alle gegevens van de caches in de buurt nauwkeurig gedownload hebben, maar soms is er de geosense van dat "Kleintje" nodig om op die onverwachte plekjes te gaan zoeken, correct Wouter?!
Voor een 2de (en voor mij de laatste wandeling) met Club'58, trekken we op 18/9 opnieuw naar het Munsterbos, maar nemen nu een andere route. Helaas zijn we dit keer slechts met z'n 4-tjes en ik zal serieus mijn mannetje moeten staan om dat heerschap - vlnr. Eric, Germain & Jos - bij te houden!
Op de uitkijktoren houden we even halt om te genieten van dit prachtige uitzicht. Dank je wel mannen om er samen met mij een héérlijke wandeling/dag van te maken en zoals altijd, hebben ook dit keer de afwezigen ongelijk!
België...Dominique en ik hebben genoten van alle gezellige momentjes met kinderen, kleinkinderen, familie & vrienden...kortom we hebben genoten van alle aandacht, maar helaas is het op 23/9 ook voor mij tijd voor "inpakken & wegwezen"! Niki wacht aan de andere kant van die grote oceaan op me en ondanks dat ik iedereen hier weer gigantisch ga missen, kijk ik er ook wel naar uit weer gewoon terug "thuis" te zijn!
Liefs, Ingrid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten