PFAC Celebration

Eenmaal per jaar worden de vrijwilligers van het ziekenhuis in de bloemetjes gezet. Door Covid hebben we dat al 2 jaar moeten uitstellen, maar vandaag gaan we er iets speciaals van maken en het ziekenhuis trakteert ons op een lekker etentje.

Vermits ik ook hier in het organiserend committee zit, was ik van alles op de hoogte, maar ik keek vreemd op toen ik plots naar voor geroepen werd en foto's op het grote scherm zag verschijnen! Het waren foto's die ik vanuit België naar mijn vriendin Pat gestuurd had, maar het "waarom" hiervan was me niet meteen duidelijk...

Adrienne begon haar speech en dat werd er eentje waar ik helemaal stil van werd. Ik had mijn collega PFAC-ers eind juni al laten weten dat dit evenement voor mij het laatste zou worden want dat ik eind van het jaar zou stoppen met mijn vrijwilligerswerk. Dat er hier nu vandaag zoveel aandacht besteed zou worden aan "mijn afscheid", had ik in de verste verte niet zien aankomen en zeker niet kunnen dromen!

      

Maar toen Lil het woord nam (jammer genoeg heb ik geen foto van ons 2-tjes) , kon ik het niet langer droog houden...tranen rolden over mijn wangen! De lieve woorden, het respect en de waardering voor wat ik hier betekende kwam recht uit het hart en het deed me echt veel deugd zoveel lovende kritiek te krijgen. 

Daarna namen een aantal collega's het woord...

Pat H (foto links):

Ingrid has brought so many skills to PFAC and our community, not the least of which is her multi-lingual skills which allowed LHAAMC to participate in an International group (Lil should know the exact title). Her work in the oncology PFAC and other assignments have been invaluable. Her special touch with her personalized cards is a treasure to all who have received them. Ingrid has shared that she will be bringing some of what she has learned back to Belgium and sharing it there. As we often say -- we are spreading RIPPLES! Many may not know that Ingrid epitomizes the word "survivor" - having dealt with a breast cancer diagnosis and treatment as well as life-threatening injuries from a severe car accident. Watching the way she and her husband Dominique, live their lives is a model for all of us to "pluk de dag" or for us non-Flemish speaking folks - SEIZE THE DAY!

Pat C:

Dr. Moeller used to present a monthly ethics presentation that PFAs were invited to attend. It was at one of these that I had the pleasure of meeting Ingrid. My impression of Ingrid was of a poised, well dressed, trim woman eager to learn and be part of the PFAs. The pandemic greatly impacted interaction outside of zoom meetings, but I would see her at the occasional meeting. I also joined FaceBook and was intrigued with Ingrid and Dominique's extensive travels in the U.S. Seriously, they have seen more of our country then I have!

To me, Ingrid is not only a fellow breast cancer survivor, but a survivor that is fully engaged in life. She is a fearless adventurer, one who I could see rocketing off to the moon if given the opportunity. I can only hope that this "out of this world" advisor will continue to be part of our PFAC albeit from a distance.

Ingrid, you have made our world a better place and we love you for it!

Pat M (foto rechts):

I always remember her beautiful cards. She made them with great originality and caring. I was blessed to receive several and have saved them all...even my husband is not allowed to touch them!! You will be missed  dearly my friend!

Adrienne J:

From the moment I met her I knew she would be the kind of person I would love to get to know better. You would never know all that she has been through by her everyday demeanor and smiles. She is a truly amazing person who cares about the people around her. I've been lucky enough to work with her on PFAC and on our Celebration Planning Committee for the past few years and establish a true friendship. You will be missed greatly. Spread the PFA spirit back in Belgium and carve your own path to helping patients and families over there!

      

Earl & Susan hadden het blijkbaar zo erg moeilijk dat ze geen woord gezegd kregen, maar gelukkig heb ik wél een foto als een van de vele blijvende herinneringen aan hen!

      

Nog een laatste groepsfoto en dan is ook deze avond weer voorbij!

Wat deed het deugd zoveel bekende gezichten na bijna 2 jaar eindelijk weer eens "live" te zien en zoveel lovende woorden te horen! En zoals je ziet op onderstaande foto's werd ik vanavond letterlijk "in de bloemetjes gezet".

      

My dear friends/colleagues PFACs, leaders at LHAAMC and all of you that were present this evening, THANKS YOU!! Not only for being here at this PFAC Celebration, but also for taking the time to say "goodbye" and for your beautiful words towards me. I will never forget our time over here and volunteering at the hospital. All of you have a very special place in my heart! We hope that one day you will be able to make it over to Belgium and come visit us. Thank you for your friendship, stay happy, stay healthy and PLEASE...stay in touch!! I will miss you all dearly!!

Love always, Ingrid