We hebben al veel gelezen en gehoord over "Annapolis Rock", maar vandaag trekken we onze wandelschoenen aan en gaan we zelf op ontdekkingstocht.
Om Annapolis Rock te bereiken moeten we een serieuze wandeling doen over de "Appalachian Trail", een wandelpad dat zich strekt van Springer Mountain in de Staat Georgia tot Katahdin in de Staat Main, in totaliteit maar liefst 14 Staten doorkruist en een lengte heeft van 2198,4mls (3538km). Wij doen er vandaag 5mls (+/- 8km) van.
Omdat ik even op Niki moet wachten (hij had onze flesjes water in de auto vergeten!), ga ik onderstaande plaat eens goed bekijken. Kwestie van "op de hoogte te zijn" mocht er zich één of andere situatie voordoen. Maar wat blijkt? Er zitten hier zelfs zwarte beren, ratelslangen en de Copperhead, een andere giftige slang en alhoewel het altijd mooi is om wildlife te zien...hopelijk komen we vandaag niks van dat alles hier tegen!
Vergis je niet...dit is niet zomaar een pad...we lopen op een pad dat zich over grote rotsblokken strekt en steeds maar hoger en hoger stijgt...geen gemakkelijke opgave!
We komen voorbij aan een plek waar het lijkt alsof er een huis gebouwd wordt. De picknick-tafel en de brievenbus staan er in ieder geval al...nu het huis nog!
En dan bereiken we de top waar we getrakteerd worden op een geweldig uitzicht! Het is er adembenemende mooi, maar helaas té bewolkt om mooie foto's te maken en we besluiten om op een zonnige dag deze tocht nog eens opnieuw te ondernemen!
In totaliteit hebben we - inclusief het ronddolen daarboven - 5,83 mls (+/-9,5km) gewandeld, een hoogteverschil van 865ft (+/- 264m) overbrugd en er 3u47' over gedaan van start tot helemaal terug aan de auto. Moe maar voldaan en supertrots op ons zelf, vatten we de weg naar huis aan. We zullen vannacht wel goed slapen!
Tenminste...ik dàcht dat we naar huis gingen, maar vermits het vandaag pas écht St. Patrick's Day is heeft Niki een tafel gereserveerd in het Ierse restaurant O'Loughlin's. De uitbundige feestvreugde, het overheersende groene kleurtje, de dansende mensen en de loeiharde muziek, maken ons meteen terug klaarwakker, maar de man op de linker foto heeft het helemaal gehad! Voor hem is het duidelijk "enough" geweest!
We krijgen een tafeltje naast dit vrolijke groepje vrouwen toegewezen en meteen zit ook voor ons de sfeer er helemaal goed in! D vroeg om een "groene guinness", maar die was helaas uitgekocht, maar dat was zonder onze buurdames gerekend!
"Maak jullie maar geen zorgen hoor, want er is totaal geen probleem" zeiden die dames naast ons "wij hebben groene kleurstof bij, dus geef die glazen maar eens hier"! En kijk...vanaf nu zijn wij niet langer het "buitenbeentje", maar helemaal "Iers"!
Als toemaatje krijgt iemand het in zijn hoofd om bovenop de toog te gaan staan en de aanwezigen met zijn gebrabbel (we kunnen er niks van verstaan) te entertainen.
Ons eten is er eindelijk...D bestelde een Iers stoofpotje dat in een broodje geserveerd wordt, voor mij is er Sheperd's Pie en dàt gaat smaken na zo'n pittige wandeling!
Na een lekker drankje en een heerlijk etentje is het ook voor ons "enough" geweest. We houden het voor bekeken en een half uurtje later zijn we weer thuis!
Ingrid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten