Het is alweer de zesde dag van onze vakantie en dat betekend dat we ongeveer halfweg de trip zitten. Vandaag gaan we via Red Lake om dan zuidwaarts te rijden naar Detroit Lakes. Misschien is het jullie al opgevallen dat er hier constant gepraat wordt over alweer maar eens een "lake" (een meer), maar Minnesota wordt dan ook niet voor niets "the land of 10.000 lakes" genoemd...zoveel is wel duidelijk! Het wordt een tochtje van 270mls (+/- 435km) en ongeveer 4u50' rijden.
Eerst worden er nog wat foto's gemaakt van ons hotel dat een heel leuk & gezellig restaurant heeft, maar tegelijkertijd ook eigen een whiskey-, vodka- en ginstokerij is.
Hier zie je duidelijk de distilleerketels op onderstaande foto's.
Eenmaal opweg wil D natuurlijk éérst nog even een cache zoeken (én gevonden!)!
Daarna vervolgen we onze weg naar een andere ingang van het immens grote park. Bij Kabetogama rijden we via het "Ash River Visitor Center" het park binnen.
Ook hier is het visitor center gesloten en voelen we ons opnieuw "alleen op de wereld".
Er zijn talloze wandelwegen en ze staan allemaal netjes aangeduid, maar vermits we alleen zijn, gaan we het onszelf niet te moeilijk maken en nemen we één van de makkelijke wandelwegen. Je weet immers maar nooit wat er gebeurt en òf je nog wel iemand zou kunnen bereiken zo "in the middle of nowhere".
Na iets meer dan een half uur bereiken we Lake Kabetogama...
...waar we rechtsomkeer maken en terug naar de auto wandelen. Het is muisstil, de sneeuw kraakt onder onze voeten, het is erg koud, maar wat is het hier MOOI!!
Veel wild (behalve dan die Bald Eagle en een paar herten) hebben we nog niet gezien en Niki is teleurgesteld. Maar we zijn nog maar een uurtje aan 't rijden als deze zwerm wilde kalkoenen nét voor onze auto de weg oversteekt. Was me dàt schrikken!! De laatste van het rijtje voelde zich duidelijk op zijn/haar gemak en ging zelfs nog even poseren (of moest hij/zij misschien òòk even bekomen van het avontuur?).
Net eer we ons hotel bereiken komen we voorbij deze kudde bizons. Hier hadden we ons NIET meer aan verwacht. Jammer genoeg zijn dit geen wilde, maar gefokte bizons in één of andere wei en dat verwacht je helemaal niet in Minnesota.
Behalve onze regelmatige haltes om te gaan wandelen (lees cachen), te tanken, iets te eten of een koffietje uit te halen, is er vandaag niet zoveel gebeurt, maar we hadden wél alle tijd om samen uit te maken wàt we nog precies willen zien of doen zolang we nog in de USA zijn. Jullie denken misschien dat we daar nog tijd genoeg voor hebben, maar geloof me...we weten perfect hoe snel ons laatste volledige jaar (en dat is 2022!) weer voorbij zal zijn. Ook dit is quality-time met mekaar doorbrengen!
Ingrid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten