Op 24 juni om 8:30am stuurt Lien ons een berichtje..."Oma Nana, Opa Niki...ik ben GESLAAGD!" Van harte gefeliciteerd Lien...wat zijn we trots op jou!! Ze heeft nu haar 6 jaar middelbaar definitief afgesloten en omdat ze het er al zolang over heeft, heeft Oma Nana ervoor gezorgd dat ze - als traktatie voor het afstuderen én gelijkertijd ook voor haar "18de" verjaardag - bij ons op bezoek kan komen! Op 16 juli vliegt ze dan (helemaal alleen) vanuit Brussel naar Dulles Airport waar wij haar ophalen.
Je kan je al wel voorstellen zeker, hoe groot die vreugde is als ze door de douane komt en we onze Lienefien eindelijk kunnen welkom heten en haar kunnen knuffelen!
Eenmaal thuis is het tijd voor bubbels en voor Lien een Mojito mocktail, maar ze heeft ook een hongertje en wil haar "Amerika-avontuur" graag beginnen met een échte Amerikaanse hamburger! Daarvoor gaan we naar het "Red, Hot & Blue" restaurant.
Als ze 's anderendaags het voederbakje van de kolibries ziet hangen, herinnert ze zich nog goed dat we in Utah de kolibries uit onze hand konden voederen. Dat wil ze nog wel eens uit proberen, maar de kolibries denken er anders over, laten ze zich maar heel even zien en zijn dan weer weg. Volgende keer (hopelijk) een beetje meer geluk?!
Diezelfde namiddag trekken we erop uit voor een mooie, rustige wandeling in het "Patuxent Research Refuge Park" in Laurel en we genieten er alle 3 evenzeer van!
De volgende verassing is een "Segway"-tochtje in downtown Washington DC. We beginnen met een ritje met de metro (en met de nodige LOL-momentjes) naar DC.
Na een kwartiertje uitleg & training gaan we eraan beginnen. Onze eerste halte is het "Witte Huis" en meteen zien we dat de President thuis is want de vlag wappert bovenaan. Hoe super zou het zijn, mochten we hem ook nog écht te zien krijgen!!
Het gaat weer verder naar het "Lincoln Memorial" waar we prachtige momenten - een knuffel met Opa Niki bij Lincoln himself - vastleggen met onderstaande foto's.
Mupke zegt regelmatig tegen Lien "if you can dream it, you can do it" en dat is ook zo. Dus wordt er bij de leuze van Martin Luther King even stilgestaan. Daarna genieten een gelukkige Oma & kleindochter hier even van een zalig, guitig babbel-momentje met de mooie "Reflecting Pool" en het "Washington Monument" op de achtergrond.
Nog even een foto met z'n 3-tjes en dan kunnen we weer verder!
Lien geniet en heeft het Segway-rijden helemaal onder de knie...zoveel is duidelijk als we onze tocht verder zetten via de "National Mall" naar het "World War II Memorial".
We rijden voorbij het "Washington Momument" en begeven ons op Constitution Ave. Hier rijden we zelfs midden tussen de auto's wat toch wel erg bijzonder en speciaal is.
Als we terug aankomen in het Largo Metro Center, nemen we haar mee naar het kantoor van BMSO want dat is er slechts 1,5 mijl vanaf. Daar krijgt ze te horen dat ze met onze SUV mag rijden en dàt wil ze uiteraard wel eens uittesten. Hoe dikwijls krijg je - als 18-jarige - de kans om met zo'n dikke bak te kunnen rijden in Amerika?
We stoppen nog even bij Fedex Field waar Mupke & ik de wedstrijd van Thibaut Courtois met Real Madrid vs. Arsenal zagen en dan gaan we naar huis want het ziet ernaar uit alsof hier elk moment een fikse onweersbui kan losbarsten!
Donderdag 21 juli - onze Belgische Nationale Feestdag - zijn we uitgenodigd bij de Ambassadeur en nemen we Lien graag mee om dit avontuur met haar te delen.
Ze is danig onder de indruk van deze residentie. In de tuin genieten we van Belgische frietjes & drankjes, luisteren we naar de speech van de Ambassadeur en als de Brabanconne weerklinkt gaan de militairen in "Geef Acht" staan. Lien kijkt verwondert toe, want zo heeft zij haar Opa Niki nog nooit bezig gezien. Daarna gaat ze nog op de foto met de Ambassadeur en ronden we de avond af met een foto van ons gezelschap.
Dat Lien zich amuseert en dat het een plezante & leuke ervaring is kunnen jullie wel afleiden aan de foto's zeker? Maar ook voor ons is dit puur genieten hoor!
Ingrid & Dominique
Geen opmerkingen:
Een reactie posten