We hadden vooraf al een lijst opgemaakt van alle mogelijke dingen die we zouden kunnen ondernemen als Lien er was, maar het is aan haar om iedere dag opnieuw te beslissen wàt we precies doen. Omdat ik weet dat ze graag knutselt heb ik een "workshop kaartjes maken" ingelast. Zo hebben wij 2 een beetje "quality-time" en terwijl Opa Niki gaat werken is, genieten wij van een rustig dagje.
Dat de lekkerste donuts hier in de USA die van "Krispy Kreme" zijn, hoef je ons niet meer te vertellen en dat is iets dat Lien òòk nog onthouden heeft van in Utah. Ze was dan ook heel blij toen we daar even halt hielden...hhhhmmmm...zoooo lekker!!
Het is ons eerste weekend samen en we beginnen aan onze eerste roadtrip samen. We zijn al vroeg vertrokken en we stoppen bij de "Cracker Barrel" voor het ontbijt. Dit is niet alleen een restaurant waar je de ganse dag door kan ontbijten, maar je moet sowieso door hun winkel om het restaurant te bereiken en die hangt vol met allerhande snuisterijen. Wat dacht je van een koekenpannetje in de vorm van een gitaar? Of van Niki als "heks-in-spé"? Het is dan misschien nog maar juli, maar het hangt en staat hier vol met Halloween en Kerst artikelen..."Christmas in July" hé!
Onze eerste échte stop van deze trip is "Assateague Island NS". Met een beetje geluk, zouden we hier de wilde pony's kunnen zien. We zijn eens benieuwd...
En ja hoor...we hebben geluk, want daar lopen ze op het strand! Zo mooi om te zien!
Je mag ze ook niet wegjagen...jij zit per slot van rekening in hùn habitat en dus mogen de paardjes gewoon doen waar ze zin in hebben...al is het een strohoed stuk bijten!
We overnachten in Virginia Beach (Virginia) en rijden de volgende dag naar de Outer Banks (North Carolina) waar we in Kitty Hawk stoppen bij "Wright Brothers Memorial". Deze 2 broers zijn de pioniers van de hedendaagse luchtvaart want in 1903 slaagden zij erin om - als 1ste mens ooit - te vliegen in hun eigen ontworpen vliegtuigje.
Onderstaande foto is er eentje van die eerste vlucht op 17 December 1903. Die vlucht duurde welgeteld 12 seconden en bedekte een totale afstand van 120feet (36,6m). Later die dag was het - aan een gemiddelde snelheid van bijna 16km/u - al 852feet (260m) in 59". De foto er onder is datzelfde vliegtuig in het museum.
Dit is de schuur waar de gebroers Wilbur en Orville sliepen, aten en al dat denkwerk deden om toch maar als eerste ooit te kunnen vliegen...
Na een fikse wandeling staan we dan eindelijk op die plek vanwaar dat eerste vliegtuigje vertrok. Denk maar eens wat een evolutie dàt teweeg gebracht heeft.
Om ons het gevoel van die vlucht beter te kunnen voorstellen, kruipen Lien en ik nog even bij Orville op de vleugel van zijn constructie terwijl Niki er een selfie van maakt.
Daarna gaan we in de Outer Banks nog even pootje baden in de Atlantische Oceaan.
En ook nu hebben we geluk want op het strand zien we een man die een gele viool krab vast heeft en een paar meter verder heeft iemand een stekelrog gevangen. Die beestjes willen we ook wel eens even van dichterbij bekijken.
We hebben genoten van de opgedane kennis, van zon, zee & strand en maken ons klaar om terug huiswaarts te keren. We hadden het niet door toen we daar zo stonden, maar dank je wel Lien voor die supermooie foto die jij van ons maakte op het strand...
Na opnieuw een dagje rust nemen we Lien mee naar de Naval Academy want een bezoekje hier mag zéker niet ontbreken! De Kapel en de straat met de met vlaggen versierde gevels waar de Admiraals op rust wonen vind ze erg mooi.
Via Fleet Street en Main Street gaan we daarna downtown Annapolis in. Het is er aangenaam wandelen maar al snel nodigen de smalle steegjes uit tot grappige foto's.
Hét symbool van Maryland is de krab en vanavond gaan we vers gevangen krab eten met Lien. Als we haar vertellen dat dat toch wel een unieke belevenis zal worden, kijkt ze ons eens een beetje vreemd aan, maar ze ziet die uitdaging wel helemaal zitten!
In plaats van mes en vork krijg je een hamer en een mes om de harde schelp van de krab open te breken, maar Lien slaagt erin haar mes (zelfs tot 2x toe) stuk te slaan...
Het is dan wel een heel gepeuzel maar het is ook een plezante bezigheid. Lien is weer een ervaring rijker en wij zijn vooral blij en gelukkig dit met haar te kunnen delen.
's Anderendaags moet ik even naar mijn vriendin Pat en haar man Eric. Lien gaat mee want Pat heeft een Bengaalse kat "Peak" die allerhande trucjes kent. Hij geeft je een "high five" (mits een beloning!) en nu leert Pat hem hoe hij moet salueren. Ze hoopt dat hij dat kan éér haar volgende pupil afstudeert van de Naval Academy. Als we bij Pat & Eric vertrekken moeten we ook nog even langs bij ADBC, maar Lien ziet het niet echt zitten om mee in de boot te gaan, dus doen we dat maar niet en rijden we naar huis.
De avonden vullen we meestal op met gezelschapsspelletjes. Sequence hoort bij de favorieten voor Lien, maar Yahtzee speelt ze ook wel graag...net als wij trouwens.
Na één van die gezellige avondjes maken we onderstaande foto...
...en dat we van die "Lienefien" houden is toch wel overduidelijk he?! Wat zijn we trots en blij dat ze hier is want zij is de enige van de familie die dat kan zeggen.
Ingrid & Dominique
Geen opmerkingen:
Een reactie posten