Na het ontbijt zetten we onze tocht verder naar Grand Rapids, MI. We maken een wandeling en komen voorbij dit kunstwerk "The Door is Always Open" als herinnering dat er altijd wel een oplossing is voor elk probleem, maar ook dat er altijd wel iemand is die naar je luistert als het moeilijk is. In het "Ah-Nab-Awen" Park (foto rechts) zien we deze mega-grote rode knoop (zie je mij staan?) dat een speeltuig voor kids is. Het park is gevestigd op de gronden van een vroeger Indiaans dorp dat dezelfde naam droeg en betekende zoveel als "Rust Plaats".
Op wandelafstand van deze "kunst in de stad" slenteren we voorbij deze graftombe van voormalig President Gerald R. Ford en zijn First Lady Betty die hier begraven liggen...heel apart om deze oase van rust hier in het midden van de stad te vinden!
Maar eigenlijk wilde ik persé deze stad bezoeken omdat kunstenaar Joseph Kinnebrew (zie link) hier een "vis-ladder" ontworpen heeft die de vissen helpt om stroomopwaarts in het hogergelegen gedeelte van de rivier te geraken. Dat zoiets wel degelijk werkt zie je op deze foto's...kijk maar eens hoe ze omhoog springen...
Ieder jaar vanaf begin september tot eind oktober, trekken de Chinook en Coho zalmen deze "Grand River" op om te paaien. Ook de Steelheads (soort forel) doen mee aan deze migratie. De onderderste foto is een Coho zalm.
Als de kerel die vlak bij ons staat een mooie Steelhead vangt, ga ik toch even vragen om hem eens vast te houden. Het moet fantastisch zijn om zo'n forel te vangen...
Onze trip gaat weer verder en onderweg zien we dat het bijna Halloween is. Zo hier en daar stoppen we om foto's te maken want het wordt "onze laatste USA-Halloween".
Bij Lake Odessa gaan we de benen strekken...we wandelen een stukje en genieten daarna op een bankje bij de vuurtoren van een koffietje en deze prachtige omgeving.
In de late namiddag kruisen we weeral een nieuwe Staatsgrens. Dit keer is "Indiana" aan de beurt om op de foto te gaan.
In het stadje Nashville, ontdekken we dan weer dat we opnieuw op "Route 66" zitten!
Met het binnenrijden van het stadje Shipshewana zitten we op "Amish" grondgebied. Het is en het blijft een vreemd volkje met vreemde gewoontes (ze willen persé NIET op de foto uit angst dat hun "ziel" anders in de foto zal zitten) maar als we één van hun winkeltjes bezoeken zien we deze "zwarte hotdogs met een zoethout smaakje" en dàt lijkt ons nu toch wel een héél vreemde combinatie...zelfs voor Amish!
We komen talrijke "Boggy's" tegen, maar de kinderen op de kar getrokken door een pony was toch wel de leukste. De dame op de fiets op de laatste van deze 3 foto's is waarschijnlijk een Mennoniete want haar fiets heeft rubberen banden terwijl de Amish meestal houten banden hebben waarover een ijzer geslagen is.
We bereiken Fort Wayne en hier gaan we eerst het historische oude Fort bezoeken dat dateert uit 1794 tijdens de oorlog tussen de Franse kolonisten tegen de Indianen. Voor de nieuwsgierigen onder jullie doe ik er ook nu een link bij.
Wat hier opvalt is de grootsheid van het Fort en de piepkleine schietgaten want die moesten voorkomen dat de Indianen er een pijl naar binnen zouden kunnen schieten.
Op de binnnenplaats ziet het er zo uit, maar we zijn eraan voor de moeite. De gebouwen zijn op slot voor vandaag en terugkomen is geen optie want morgen rijden we verder.
Daarna rijden we naar Downtown Fort Wayne met zijn pittoreske steegjes...
... die echt wel mooi verlicht zijn met gekleurde lampionnen. De lokale Street-Art met zijn talrijke muurschilderingen is super mooi gedaan en heel gezellig.
Het sjiekste is toch wel deze "77 Steps" dat een ontwerp is van kunstenaars Matt Kelty & Jeff Tappy en waar de vele LED-lampjes voortdurend van kleur wisselen.
Daarna slenteren we voorbij het majestueuze en mooi verlichtte Gemeentehuis...
... om zo langs de Lincoln Tower uit 1929 te wandelen die momenteel een hotel is.
We parkeren onze auto vlakbij de "Dragon Mural", kwestie van onze auto gemakkelijk terug te vinden en lopen om de hoek naar een "Irish Pub" om daar een lekkere Shepperd's Pie te eten en een heerlijke Guiness (voor Mupke een Merlot) te drinken.
En zo komt een mooie, drukke dag weer tot een eind...op naar een volgend verhaal!
Dominique
Geen opmerkingen:
Een reactie posten