Gisteren was een dag waarop we niks anders gedaan hebben dan in de auto zitten, regelmatig halt houden voor een koffietje, de benen even strekken en dan maar weer verder. Onze trip van 270mls (434km) ging van Rockford naar Springfield (hoofdstad van Illinois en de stad waar Lincoln zijn politieke carrière begon), maar het zijn al drukke dagen geweest en we zijn dan ook wel blij met af en toe een "rustiger" dagje. Toen we het hotel in Springfield bereikten waren we alle 2 zò moe dat we meteen zijn gaan slapen. Vandaag zijn we - helemaal uitgerust en met een prachtig zicht over het Capitool en "Lincoln Town" - wakker geworden en klaar voor het vervolg van onze trip!
We beginnen onze dag met een wandeling door Springfield. Die hoge toren links is ons hotel en de rechtse foto is een zicht over "Main Street".
Route 66 loopt hier dwars door de stad, maar wordt ook wel de "Monarch Flyway" genoemd en kijk... op de bloembak naast ons zit er zo'n prachtige Monarch vlinder.
Vooraleer hij President werd, heeft Abraham Lincoln - samen met zijn gezin - hier een groot deel van zijn leven doorgebracht en uiteraard staat hier alles dan ook in het teken van deze voorname man. De onderste foto is het oude Capitool, maar staat in de steigers en is momenteel - jammer genoeg - niet toegankelijk.
In het parkje lopen we voorbij een koperen beeld van Lincoln die ons uitnodigt om in zijn gezelschap even te pauzeren op deze mooie, warme oktoberdag met 24C.
Als we door de straten slenteren, zien we deze grote groene olifant (foto rechts) en natuurlijk willen we daar het fijne van weten! Maar het is niks speciaals want bij nader toezicht blijkt het enkel maar een publiekstrekker voor een platenwinkel te zijn.
Vòòr het nieuwe Capitool slaat Route 66 linksaf en die volgen we nog even tot we seffens voor het huis staan waar Lincoln ooit gewoond heeft. Lincoln himself staat te pronken voor het Capitool, zag dat het goed was en regelde het verkeer verder...
Het "Lincoln House" en enkele omringende huizen (zoals het schooltje) is in beheer van de National Park Services en bevind zich nog steeds op de originele plek in de stad, maar wel binnen een afgesloten omheining. We gaan hier dadelijk onder begeleiding binnen een kijkje nemen, maar eerst een foto buiten...en dan klinkt Ingrid om over een oneffenheid op de stoep. Meteen komen parkwachters toegesneld, maar dat blijkt niet nodig want (ogenschijnlijk) is er niks aan de hand en zetten we ons bezoek hier verder.
De eerste kamer waar we binnenkomen is - zoals dat vroeger was - de "goei kamer" of de living. Dit was een kamer waar mensen ontvangen werden, maar het was ook de plek waar de familie 's avonds nog even samen zat bij de openhaard.
In de kamer ernaast stond de naaimachine van mevrouw Lincoln en bij de telefoon stond het schaakbord waar Abe zijn kinderen leerde schaken...
De eetkamer bevond zich achteraan in het huis en stond in verbinding met de keuken die via een trap naar beneden bereikbaar was, maar die kregen we pas later te zien.
De bovenverdieping had 5 slaapkamers...één voor hem, één voor haar, 2 voor zijn zonen en nog een 5de voor de Nanny. In zijn slaapkamer stonden zijn laarzen, zijn bureautje, zijn hoge hoed en hier had hij ook zijn eigen hoekje om zich te wassen en te scheren. Mevrouw sliep in de aanpalende kamer met de groene bedsprei. De "Nanny" en de kinderen hadden hun kamers naast mekaar. Helaas zijn 3 van de 4 zonen al op zeer jonge leeftijd overleden. Zoon Edward werd amper 3 jaar, William 11 en Tad stierf toen hij 18 was. De oudste zoon - Robert - werd advocaat en politicus en werd 83jaar.
Via een kleine, smalle draaitrap komen we terug op de benedenverdieping uit, waar een mooie gietijzeren stoof hét middelpunt van dit kleine keukentje is.
Eenmaal via de achterdeur terug buiten, zien we de "outhouse" staan oftewel de wc. Maar kan je je voorstellen om hier "gezellig" met z'n 3-tjes naast mekaar te zitten?
Wel vreemd dat er pas bij de uitgang uit de tuin een gedenkplaat staat hoe de Lincoln's hier geleefd hebben en wàt een immens verschil moet dat voor hen geweest zijn toen Abe President van de USA werd en ze hun intrek in het "White House" namen.
Nadat hij op 56jarige leeftijd in DC vermoord werd, werd het lichaam van Lincoln eerst op een andere plek begraven, om later overgebracht te worden naar deze graftombe.
In de namiddag zetten we onze tocht verder en stoppen aan het Route 66 museum in Litchfield dat vooral bekend werd door zijn opvallende "sign" aan het benzinestation van Vic Suhling (1957). Toeristen (zoals wij) die een tocht maken over die befaamde "Route 66" houden hier even een halte en schrijven hun naam bij in het gastenboek.
We zijn benieuwd wat we hier binnen allemaal te zien gaan krijgen...
Naast het originele bureau en telefoon van "Vic" hebben ze nu wel een ATM (geldautomaat) geplaatst die hier totaal misplaatst is (tenminste...dat vinden wij!). Iets verderop staat een oude Ford T en die past hier wél in het plaatje...
...net zoals deze oude Wurlitzer Jukebox. Op de kaart ernaast kunnen we het hele traject van Route 66 volgen die begint in Chicago (zie vorig verhaal) en eindigt in Los Angeles. Voor de liefhebbers (en/of de nieuwsgierigen)...deze historische route loopt door 8 Staten en heeft 3 verschillende tijdzones (meer uitleg vindt je in de link).
Net voor het donker wordt en omdat ons hotel net over de Staatsgrens ligt, kruisen we die grens en zitten we in "Indiana", de Staat waar Lincoln als kleine jongen opgroeide.
Zo...dat was een hele boterham voor vandaag! In totaliteit was de trip vandaag 255mls (410km), maar door het bezoek aan Springfield hebben we er een de ganse dag over gedaan. Helaas heeft Mupke nog steeds pijn aan haar voet en wordt het tijd om ijs te leggen en rust te nemen. Hopelijk is morgen alles ok want anders zullen we toch ergens naar een dokter moeten, vrees ik...
Dominique
Geen opmerkingen:
Een reactie posten