Als we ons ontbijt achter de kiezen hebben en uitgecheckt zijn begint ons dagje met het zoeken van een geocache en het is puur toeval dat we aan dit verlaten gebouw stoppen. Bij nader inzien blijkt het dé plek te zijn waar Walt Disney op 18 mei 1922 - bijna dag op dag 100 jaar geleden - zijn "Laugh-O-Gram Studio" oprichte.
Na deze prachtige "ontdekking" (waar dat geocachen al niet goed voor is hé!!) zetten we onze trip verder. Vandaag staan er 252mls (405km) op ons programma en daarvoor moeten we zo'n 4,5u rijden. Het is onze bedoeling dat we vanavond het stadje Branson bereiken, maar we hebben ook nog een aantal haltes onderweg. Als eerste van die haltes is "Lake of the Ozarks State Park" aan de beurt.
Maar het heeft hier de laatste tijd echter zoveel geregend (en we krijgen nog steeds waarschuwingen voor mogelijke overstromingen) dat van "mooie foto's maken" niet veel in huis zal komen. Jammer natuurlijk en dus ben ik even op het internet gaan zoeken. Foto 1 laat zien hoe groot dit park wel is en hoe het er eigenlijk zou moeten uitzien en foto 2 is vandaag... één en al bruin water en modder.
We willen jullie ook wel eens laten zien dat al die parken de nodige voorzieningen hebben. Alles is netjes onderhouden, bij ieder tafel staat een BBQ, op regelmatige plaatsen zijn er toiletten voorzien, kortom...hier kan je je als gezin wel een ganse dag bezig houden...iets waar veel Amerikanen dan ook graag gebruik van maken!
Het park ligt er verlaten bij en ook bij de Yurt (foto 2) - die door toeristen graag gehuurd wordt - is er geen beweging te bespeuren, maar de herten vinden dat niet zò erg.
De Staat Missouri is de Staat van de 6000 (gekende) Caverns (grotten) en wij wilden er eentje gaan bezoeken waar je rondgereden wordt in speciale wagentjes. Maar als we er dan bijna zijn, worden we hiermee geconfronteerd...het water loopt over de straat en we twijfelen of we verder kunnen of rechtsomkeer moeten maken.
Gelukkig viel het allemaal nog mee, maar toen we eindelijk onze bestemming bereikten, kregen we te horen dat de grotten helemaal ondergelopen waren en een bezoekje - behalve de eerste 50meter - onmogelijk te doen was. We hebben ons dan maar beperkt tot wat foto's van de omgeving.
Jammer dat het bezoekje niet kon en plannen kunnen ook wel eens mislopen, maar dat houdt ons niet tegen om te proberen er toch nog iets leuks van te maken...
We zijn hier momenteel de enige toeristen en vermits de gidsen wel aanwezig moeten zijn, maar niks anders kunnen dan toekijken, stelt één van die gidsen voor om samen met haar naar het kleine, maar wél toegankelijke deel van de grotten te gaan. We volgen haar via deze poort en daar hebben we géén spijt van!
Nog enkel foto's buiten in het park en dan zijn we weer weg...op naar het volgende!
Iedereen kent wel de befaamde "Route 66" die loopt van Chicago tot helemaal in Los Angeles, maar een "wist je-dat je" is misschien wel dat de eigenlijke "geboorteplek van route 66" noch in Chicago, noch in Los Angels ligt, maar wel in Springfield, Missouri en dat komt omdat op 30 april 1926 van hieruit het allereerste telegram verstuurt werd om deze route "officieel" te maken (zie onderstaande link).
Op deze route 66 lag ook "Red's Giant Hamburger" wat veronderstelt wordt, 's werelds allereerste drive-true restaurant zijn (zie link). Het werd geopend in 1947 door een zeker "Red" en zijn vrouw. Vermits zij een kleine kudde runderen hadden, wilden zij zich toeleggen op het maken van "hamburger van eigen kweek" en ze zijn dat blijven doen tot het restaurant in 1984 gesloten werd. "Red" stierf in 1997 en een paar dagen later werd het originele restaurant helaas afgebroken.
En zie...we vinden zelfs het gebouw (nu een museum) vanwaar dat allereerst officiële telegram in verband met Route 66 verstuurd werd.
We zetten onze tocht weer verder van Springfield naar Branson en de lucht wordt alsmaar grijzer en donkerder. Hopelijk krijgen we niet nog een onweer op ons dak!
Als we Branson bereiken valt de regen met bakken uit de lucht en het is zo erg aan 't stormen dat we - willen of niet - in onze hotelkamer moeten gaan schuilen. Maar we hebben honger en omdat het vandaag "Cinco de Mayo" is (Mexicaanse Feestdag), gaan we - nadat de storm uitgeraast is - Mexicaans eten. Naast het restaurant is een drive-true bioscoop en met wat geluk kunnen we hier straks nog een filmpje zien.
Helaas...de storm is dan wel gaan liggen, maar de film is gecanceld. We besluiten dan maar een dessertje te gaan eten in deze superleuke, oer-Amerikaanse diner.
We doen ons tegoed aan een funnel cake (dat ongeveer smaakt als smoutebollen)...
...en gaan dan nog een spelletje doen in de achterliggend arcade.
We maken nog een paar leuke foto's in zo'n ouderwetse "photo booth"...
...en dan is het tijd om op te stappen en ons naar het hotel te begeven. De storm is gelukkig helemaal voorbij en hopelijk kunnen we genieten van een rustige nacht.
Ingrid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten