Zaterdag 14 mei was het de "Opening of the Eyes" Ceremonie. Dat is een jaarlijks wederkerend, vast ritueel bij ADBC om de start van het nieuwe seizoen in te luiden. Voor deze speciale gebeurtenis worden een aantal VIP's uitgenodigd die zwarte pupillen op de witte oogbollen van onze drakenkoppen moeten gaan schilderen zodat hun oogjes open gaan en zij weer kunnen "zien".
De VIP's zijn dit keer vlnr. Burgemeester Gavin, Dr. Loraine (AAMC Breast Center), Mike (één van de oprichters van ADBC) en Chris (eigenaar van Pier 4 Marina).
De 2 draken koppen staan al klaar voor het grote moment...
Niet alleen mijn ADBC-maatje (en collega-vrijwilligster in het ziekenhuis) Pat is van de partij, maar ook Gail die samen met ons in Tampa was net als vele anderen.
Een foto van de aanwezige BCS-dames met Coach Peter (links) mag niet ontbreken.
En dan is "le moment suprème" aangebroken en worden de oogjes geschilderd.
Daarna gaan we het water op en Niki gaat vandaag voor de allereerste keer mee. Als iedereen er klaar voor is en de veiligheidsbriefing gedaan is, varen we uit...
Zodra we op locatie aagekomen zijn, volgt een heel sereen moment. Er wordt een bijzonder emotioneel gedicht voorgedragen en dan worden de anjers op het water gegooid ter herdenking van de vele borstkanker slachtoffers elk jaar. Dat is ook voor ons beiden een speciaal moment...we realiseren ons hoeveel "geluk" ik eigenlijk wel gehad heb, maar ook hoe zwaar dat gevecht wel geweest is!
In onze boot was Chris de drummer, maar ook voor D was deze eerste kennismaking een succes. Hij vond het geweldig...zie hem maar eens glunderen!
In de andere boot was burgemeester Gavin de drummer. Hij was zo onder de indruk van wat ADBC betekend voor borstkanker patiënten, dat hij ons wil huldigen.
Vandaag (23/5) is het dan zover! Uitgerust in onze race-outfits worden we ontvangen op het Gemeentehuis van Annapolis en krijgt de club een speciale "erkenning".
Het gaat er allemaal heel plechtig aan toe en Mayor Gavin leest de oorkonde voor. Uiteraard zijn de aanwezige leden bijzonder fier op deze gebeurtenis.
Aan de trap nog snel een groepsfoto mét de oorkonde...
...en een selfie met mijn trotse ventje mag hier natuurlijk ook niet ontbreken!
En zo zijn we weer tot het eind van dit verhaal gekomen. Wat ben ik blij en fier dat ik al deze leuke, unieke dingen hier kan en mag beleven!
Ingrid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten